Spanningen in de driehoek ouder-stiefouder-kind?
‘Mijn man ziet mijn kind niet graag’
‘Mijn vrouw verkiest haar kinderen boven die van mij’
‘Onze kinderen hebben altijd ruzie’
‘Mijn moeder doet zo anders sinds haar vriend bij ons woont’
Een nieuw samengesteld gezin, na echtscheiding of verlies van echtgeno(o)te of een nieuwe relatie. Een relatie aangaan of samenwonen met een niet biologische ouder van haar / zijn eigen kinderen.
Typerend voor deze gezinsvorm is dat de kinderen minstens drie of vier ‘ouderfiguren’ hebben en evenveel families. Voor sommige brengt dit goeds en vreugde, voor anderen conflict en pijn. Met mogelijk een aanvulling van een nieuwe liefdesbaby wordt het nog gezelliger of complexer.
De gezinsleden creëren een eigen verhaal waarbinnen hun gezinsvorm past.
Maar het kan ook fout lopen. Hevige escalaties met wederzijdse beschuldigingen, waarheidsgevechten, intense emoties en machteloosheid kleuren de relaties. Ik kader deze strijd als een groot verlangen om een goed, ‘normaal’ gezin te zijn.
Partnerschap verschilt van ouderschap, ouderschap verschilt van stiefouderschap. Het niet beseffen of negeren van die verschillende posities met hun verschillende betekenisverleningen brengt vervreemding en interpersoonlijke beschuldigingen teweeg.
Ik heb vanaf 1979 ervaren hoe het is om in een weduwnaarsgezin, met drie kinderen , samen met mijn twee dochters te leren leven die in dit gezin geboren zijn. Inmiddels zijn er vele fasen overgangen met elkaar doorlopen.
Er is schrijnend gebrek aan maatschappelijke erkenning voor zorgrelaties zonder bloedband en voor stiefrelaties.
Ik ben blij jou / jullie de systeemspecialistische behandeling aan te kunnen bieden met als doel jullie als paar te ondersteunen en het partnerbelang eens boven het ouder-kind belang te zetten.